000 01131nam a2200325 c 4500
997 0 0 _e2
001 2117797
003 RBPG
005 20241118103844.0
007 ta
008 231123s2023 sp e |||| 000 1 spa c
017 _aVG 629-2023
020 _a9788411104388
035 _a(SpMaBN)a7388320
040 _aSpMaBN
_cSpMaBN
_erda
_dVIGO1
_dRMF
041 0 _aglg
080 _a821.134.4-1"20"
_22015
100 1 _aPato, Chus
_d(1955-)
_eaut
_962175
245 1 0 _aSonora
_c/ Chus Pato
260 _aVigo
_b: Xerais
_c, 2023
300 _a166 p.
_c; 22 cm
490 1 _a(Poesía
_v; 91)
520 3 _a«Sonora» é unha conversa entre o poema e a morte. Sonoro é o ollo do lago: algo cae e produce nove acordes, nove ondas no fulgor da noite. Sonora é a alianza que se herda, o anel que grava o nome na cara interna do metal. Sonoro é o coito, a éxtase. Sonora, a orfandade materna que sitúa a escrita deste libro na rompente da estirpe.
655 7 _aPoesía
_9225816
655 4 _aPoesía
_9225816
690 _apoe
_946019
830 0 _aPoesía (Xerais)
_v; 91
_9151520
852 _aCED032
956 _a2